Η ωραία γυναίκα: αυστηρώς ακατάλληλο για κλειστά μυαλά
«Ποια είναι η πιο σοκαριστική ταινία που έχεις παρακολουθήσει;»
Η αναμενόμενη απάντηση σε αυτό θα ήταν ίσως το «12 χρόνια σκλάβος» ή «Η λίστα του Σίντλερ». Άντε και η «Έκτη αίσθηση». Θα εκπλαγείς, ίσως, μόλις μάθεις ότι η πιο σοκαριστική ταινία για εμένα ήταν η «Μαλένα».
Η Μαλένα, την οποία ενσάρκωσε η Μόνικα Μπελούτσι, ήταν μία γυναίκα σε ένα χωριό της Σικελίας, η οποία ήταν πανέμορφη, χυμώδης και απέπνεε πηγαίο ερωτισμό. Η ίδια ζούσε μια όμορφη ζωή με τον άντρα της και δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται την επιρροή που είχε στον αντρικό πληθυσμό. Όμως, ο πόλεμος έρχεται και ο σύζυγός της φεύγει από το πλευρό της. Το πεδίο, λοιπόν, είναι ελεύθερο για τις γυναίκες που την ζήλευαν και για τους άντρες που δεν μπορούσαν ποτέ να την έχουν, για να την εξευτελίσουν και για να την ταπεινώσουν. Και το κάνουν.
Δεν ξέρω πολλές γυναίκες που να μοιάζουν στην Μόνικα Μπελούτσι – ας είμαστε ειλικρινείς. Γνωρίζω όμως πολλές γυναίκες όμορφες. Γυναίκες στυλάτες, περιποιημένες, γυναίκες με θηλυκότητα και φινέτσα. Και πολλές από αυτές ταλαιπωρούνται εξαιτίας της ομορφιάς τους. Όσες δε, συνδυάζουν το εντυπωσιακό παρουσιαστικό με ένα κοφτερό μυαλό, ταλαιπωρούνται ακόμα περισσότερο.
Λένε πως η κοινωνία μας – ειδικότερα η ελληνική – αγαπάει την μετριότητα. Θα πάω τον συλλογισμό αυτό ένα βήμα πιο πέρα. Ο μέσος άνθρωπος, συνήθως ακαλλιέργητος συναισθηματικά, θέλει οι άλλοι να είναι μέτριοι και ο ίδιος να ξεχωρίζει. Τι να κάνουμε όμως; Σε αυτό το σύμπαν, όσο να πεις, πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμάς. Και στην προκείμενη περίπτωση, κάποιος ομορφότερος.
Πολλές φορές μία εντυπωσιακή γυναίκα θα δεχτεί την αμφισβήτηση. Θα υπονοηθεί ότι είναι ανόητη. Πως είναι ένας τενεκές ξεγάνωτος που ασχολείται μόνο με την εμφάνισή της. Ακόμα χειρότερα, αλλά μάλλον σίγουρα, θα αμφισβητηθεί η ηθική της. Μια όμορφη γυναίκα που έχει έναν ισχυρό σύντροφο παρουσιάζεται σαν ένα αδίστακτο τέρας χωρίς συναισθήματα. Είναι, λοιπόν, η ομορφιά μειονέκτημα; Ας λένε ό,τι θέλουν τα μοντέλα στα περιοδικά. Η εμπειρία μου από τον περίγυρό μου, μου λέει πως είναι.
Άξιο συζήτησης είναι ότι πολλές φορές ακόμα και ένας άντρας δεν θα επιλέξει μια ωραία γυναίκα. Θα την θαυμάσει, θα την φλερτάρει ίσως, θα της χαμογελάσει, αλλά μετά θα βάλει όρια. Γιατί; Μα επειδή είναι και αυτός θύμα των μικροαστικών στερεότυπων. Η μαμά του, του έχει μάθει ότι τα καλά κορίτσια δεν είναι αυτά που κυκλοφορούν με τακούνια. Ο μικρόκοσμός του, τον έχει «εκπαιδεύσει» έτσι ώστε να να θεωρεί τα κορίτσια αυτά «λίγα». «Είναι δυνατόν μια μορφωμένη σοβαρή γυναίκα να κουβαλάει στην τσάντα της καθρέφτη και κραγιόν;» Αυτή την απορία είχε εκφράσει ένας οικογενειακός φίλος των γονιών μου και ακόμα δεν ξέρουμε πως γλίτωσα το εγκεφαλικό. Μάλλον επειδή είμαι νέα και έχω γερή κράση.
Είναι γνωστό ότι και στα βιβλία μου αλλά και στα υπόλοιπα κείμενά μου, ουσιαστικά με ενδιαφέρει ένα πράγμα: να δώσω την λύση στο θέμα που συζητάμε. Ε, σε αυτό το άρθρο αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σε ενθαρρύνω να αλλάξεις το παρουσιαστικό σου ή να καλύψεις/κρύψεις την ομορφιά σου προκειμένου να προσποιηθείς μια μετριότητα που θα κάνει τους άλλους να νιώθουν καλύτερα. Μπορώ όμως, να καλέσω εσένα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, να μην είσαι με την ομάδα των μικροαστών στενόμυαλων που βλέπουν την ομορφιά σαν κάτι κακό. Και βέβαια το σημαντικότερο. Θα ήθελα να ενθαρρύνω κάθε κοπέλα να είναι όπως αυτή νιώθει καλά. Αν σήμερα θέλεις απλά τις φόρμες και τα αθλητικά σου παπούτσια, να τα φορέσεις. Αν θέλεις να βάλεις το ταγιέρ σου με τον μάυρο φιόγκο στην ζώνη, να το φορέσεις επίσης. Γιατί αυτά είναι τα καλά νέα: Όπως υπάρχουν οι κομπλεξικοί άντρες, υπάρχουν και οι ανοιχτόμυαλοι. Και αν εσύ θέλεις να πιάσεις σολωμό, τότε καλό θα είναι να σταματήσεις να πηγαίνεις εκεί που βρίσκεται η αθερίνα.
